امروزه؛ بیشتر از هر زمانی در ایران شرکتهای فنآور و استارتآپها به سرعت در حال شکلگیری، افزایش و رشد هستند. این مسئله موجب شکلگیری و افزایش فضاهایی که خدماتی به این کسب و کارها ارائه میدهند، شده است.
فضاهایی مانند پارکهای علم و فناوری، شتابدهندهها، مراکز رشد، فضاهای کار اشتراکی و…
معماری و الگوهای فضایی این مکانها اغلب کپیبرداری از سیلیکون ولی و سایر فضاهای مشابه در کشورهای خارجی است. و چون این شکل از فعالیتها به تقلید از آنهاست؛ در وهله اول الگوبرداری معماری نیز ایرادی ندارد!
اما به تدریج و با جا افتادن این سبک از کسب و کارها و فضاهای کاری، بهتر است به فکر بومیسازی متناسب با فرهنگ محلی این نوع شرکتها بوده و از طرفی از ویژگیهای مثبت نمونههای خارجی بهرهبرداری کرد.
بهعنوانمثال؛ هر فضای کاری نیازمند فضاهای فراغتی و استراحت است. اگر کارکنان احساس خوب و راحتی در محیط کار داشته باشند، بهرهوری بهتری خواهند داشت و تفکر سنتی کار بر مبنای تعداد ساعت مشخصی در روز بدون استراحت، گپ زدن با همکاران، بازی و سرگرمی و… پاسخگو نیست.
بنابراین، همانگونه که تحقیقات گوناگونی در کشورهای مختلف نشان میدهند؛ دفاتر کاری اگر دارای فضاهای بازی، سرگرمی، استراحت و خواب، مطالعه، کافهتریا و… باشند و از طرفی ترکیبهای رنگی متناسب با نوع و روحیه کار، استفاده درست از نور طبیعی و مصنوعی، ارتباطات فضایی مناسب، چیدمان مبلمان، حریم خصوصی – نیمهخصوصی و عمومی در محیط کار و سایر استانداردهای کیفی معماری توسط طراح معمار رعایت شود، اثربخشی کارکنان و همچنین پویایی و شادابی محیط کار بسیار بهتر